آیا پس از آن مرد در باران آمد، آن زن عفیف بود؟

دیگه به جایی رسیدیم که مردان بگردند دنبال زنان عفیفی که تا بعد از مرگشان هم نجابت زنانشان را نبینند.

۴۰-۵۰ روز زنان با چادر و هزار تا پوشش تحصن میکنند و بعد رسانه تصاویر صورت زنی آغشته به خون را منتشر میکنند و درباره آن افسانه سرایی میکنند.

من کاری به افسانه ها ندارم. فرضم اینه که آن زن زنده نبود. بعد از آن ماجرا چند نفر مرد بالا سر آن زن ایستادند؟

دوره اش کردند؟

الان که دارم این حرفها رو میزنم به خاطر سروصدای پارتی شبانه بیخوابم.

صدای جیغ و گومس گومس آهنگ راک همسایه به هواست و قاطی صدای پارس سگ ها شده

مرد ایرانی می‌ره ژاپن و دیسکو شبانه میزنه  و میگه واقعیت ژاپن را ببینید.

ژاپنی هم نون اون رو میخوره و با فرهنگ‌سازی سعی می‌کنه راه حل به سیاه‌نمایی های ایرانی و خارجی در کشورش بده.

آیا در ایران هم همینطوره؟

بارها گفته شده ایران از نظر فرهنگی کوتاهی می‌کنه. پلیس و نیرو انتظامی آخرین کسی هست که باید وارد عرصه بشه، ولی گویا جامعه‌ای که به نجابت تک تک زنانش شک داره قصد نداره بدون زور و درگیری دو طرف و صف آرایی خیابانی و آشوب طلبی ره به جایی ببره.

رئیس جمهور پزشکیان هربار حرفایی میزنه که ما به نقل قول از یکی دیگه باید بشنویم و خودش مستقیم رویش نمیشه بگه!

یه بار میشنویم میگه من قانون حجاب و عفاف رو ابلاغ نمیکنم! به بار میگه همتی اولین و آخرین وزیر اقتصاد بود که معرفی کردم و هربار باید بریم تو این شایعات و شبکه های اجتماعی ببینیم به نقل قول از او کی چی گفته.

این وسط اون زنان تحصن کننده و ماها که یه عمر پوشیده بودیم و کار فرهنگی کردیم برابر شدیم با یه مشت زن لات تو دیسکو چرخیده که ده ها مرد بیایند بالا سر جسدمون و بگویند آیا واقعاً این زن نجیب و عفیف بود؟! والله اعلم