تلاقی ترافیک عید با کنکور ارشد

دیروز هم یکی از اون روزهای پر ترافیک و اعصاب خوردکن بود. تمام مسیرهای منتهی به بازارها پرتردد شده بود و همگی به یک باره یادشون آمده بود که عیدی هست و همه باید خرید عید بروند. پریروز کنکور ارشد بود و کل شهر شده بود یه پارکینگ بزرگ. منم مثل بقیه پدر مادرا، ساعت‌ها تو ترافیک گیر کرده بودم. ترافیکی که امروز من رو به بازار می برد، دیروز پشت صف کنکور گذاشته بودم.
همیشه از خودم می‌پرسم چرا اینقدر باید برای یه آزمون این همه آدم، با این سن و سال، خودشون و خونواده‌شون رو به زحمت بندازن؟ مگه چقدر ظرفیت دانشگاه‌ها هست؟ مگه چقدر شغل مرتبط با این رشته‌ها وجود داره؟
بعد فکر می‌کنم به بچه‌هایی که باید کلی کتاب و تست و کلاس کنکور رو تحمل کنن، به جای اینکه مثل بقیه دنیا، از بچگیشون لذت ببرن و استعدادهای دیگه‌شون رو پرورش بدن.
یه لحظه فکر می‌کنم به اون رویایی که پشت این کنکورهاست: یه آینده بهتر، یه شغل پردرآمد، یه زندگی راحت. ولی آیا واقعا همه‌مون به این رویا می‌رسیم؟
بعد یادم میاد به دوستام که سال‌هاست دارن خودشون رو برای کنکور آماده می‌کنن، ولی هنوز نتیجه‌ای نگرفتن. یادم میاد به اونایی که بعد از فارغ‌التحصیلی، مجبور شدن یه شغل دیگه رو انتخاب کنن، چون تو رشته خودشون کاری پیدا نکردن.
یه لحظه به خودم میگم: کاش به جای این همه استرس و رقابت، یه راه دیگه برای رسیدن به موفقیت وجود داشت. یه راهی که هم استعدادهای بچه‌هامون رو شکوفا کنه، هم بهشون کمک کنه یه زندگی شاد و سالم داشته باشن.
ولی خب، این فقط یه آرزوئه. تو دنیای واقعی، باید با همین شرایط کنار بیایم و سعی کنیم بهترین تصمیم رو برای بچه‌هامون بگیریم.
شاید باید به جای تمرکز فقط روی کنکور، به فکر پرورش مهارت‌های دیگه‌شون هم باشیم. شاید باید بهشون یاد بدیم که چطور با مشکلات روبرو بشن و چطور خودشون رو پیدا کنن.
شاید باید بهشون یاد بدیم که زندگی فقط کنکور نیست.

________________

Yesterday was another one of those nerve-wracking, traffic-choked days. All the roads leading to the markets were busy, and everyone suddenly remembered that it was Eid and everyone had to go shopping for Eid. The day before the senior high school entrance exam, and the entire city had become a large parking lot. Like the rest of the parents, I was stuck in traffic for hours. The traffic that takes me to the market today, I had left behind the entrance exam line yesterday.
I always ask myself why so many people, at this age, have to put themselves and their families through so much trouble for an exam? How big is the capacity of universities? How many jobs are there related to these fields?
Then I think about the children who have to endure so many books, tests, and entrance exam classes, instead of enjoying their childhood and cultivating their other talents like the rest of the world.
I think for a moment about the dream behind these entrance exams: a better future, a high-paying job, a comfortable life. But do we really all achieve this dream?
Then I think of my friends who have been preparing for the entrance exam for years, but still haven't gotten any results. I think of those who were forced to choose another job after graduation, because they couldn't find a job in their field.
For a moment, I say to myself: I wish there was another way to achieve success instead of all this stress and competition. A way that would both develop our children's talents and help them live a happy and healthy life.
But hey, that's just a wish. In the real world, we have to deal with these situations and try to make the best decision for our children.
Maybe instead of focusing only on the entrance exam, we should think about developing their other skills as well. Maybe we should teach them how to face problems and how to find themselves.
Maybe we should teach them that life is not just about the entrance exam.